Geneza i gatunek "Pana Tadeusza"
Pan Tadeusz to epopeja narodowa napisana przez Adama Mickiewicza podczas jego pobytu na emigracji w Paryżu. Geneza utworu Pan Tadeusz wiąże się ściśle z tęsknotą poety za ojczyzną i chęcią powrotu do "kraju lat dziecinnych". Mickiewicz, przebywając na emigracji od 1829 roku, nie mógł wrócić do rodzinnego kraju, co znacząco wpłynęło na jego twórczość.
Krótka geneza Pana Tadeusza obejmuje lata 1832-1834, kiedy to poeta intensywnie pracował nad dziełem. W utworze zawarł on wszystkie swoje wspomnienia z okresu dzieciństwa spędzonego na Litwie, w Nowogródku i Zaosiu. Przywołując dawne obyczaje, szlacheckie domy i gościnność, Mickiewicz starał się ocalić od zapomnienia tradycje, które w czasach powstawania utworu powoli zanikały.
Definicja: Gatunek Pana Tadeusza to epopeja, czyli rozbudowany utwór epicki pisany wierszem, przedstawiający przełomowe dla narodu wydarzenia historyczne i ukazujący całokształt życia narodu.
Pan Tadeusz gatunek literacki cechy które o tym świadczą to między innymi:
- Rozbudowana forma składająca się z 12 ksiąg
- Przedstawienie szerokiego obrazu życia szlachty polskiej
- Połączenie wątków historycznych z fikcyjnymi
- Obecność elementów heroicznych i obyczajowych
Highlight: Pan Tadeusz autor rodzaj i gatunek literacki to Adam Mickiewicz, a utwór należy do rodzaju epickiego i gatunku epopei narodowej.