Σελίδα 2: Δεικτικές Αντωνυμίες και Παραθετικά Επιθέτων
Η δεύτερη σελίδα εστιάζει στις δεικτικές αντωνυμίες και τα παραθετικά των επιθέτων στην αρχαία ελληνική. Παρουσιάζονται αναλυτικοί πίνακες κλίσης για τις δεικτικές αντωνυμίες "ὅδε, ἥδε, τόδε" (αυτός, αυτή, αυτό) και "ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο" (εκείνος, εκείνη, εκείνο) σε όλες τις πτώσεις του ενικού και πληθυντικού αριθμού. Επίσης, περιλαμβάνεται η κλίση της αντωνυμίας "οὗτος, αὕτη, τοῦτο" (αυτός, αυτή, αυτό).
Η σελίδα παρέχει πληροφορίες για τα παραθετικά των επιθέτων, δείχνοντας τους σχηματισμούς του συγκριτικού βαθμού με την κατάληξη "-τερος, -τερα, -τερον" και του υπερθετικού βαθμού με την κατάληξη "-τατος, -τατη, -τατον".
Επιπλέον, η σελίδα περιλαμβάνει μια σύντομη αναφορά στους τόνους και τα πνεύματα της αρχαίας ελληνικής, καθώς και μια ενότητα για τα σύμφωνα, κατηγοριοποιώντας τα σε άφωνα (κ, π, τ), ημίφωνα (γ, β, δ) και δασέα (χ, φ, θ).
Definition: Δεικτικές αντωνυμίες είναι οι αντωνυμίες που χρησιμοποιούνται για να δείξουν ή να προσδιορίσουν κάτι συγκεκριμένο.
Highlight: Τα παραθετικά των επιθέτων στην αρχαία ελληνική σχηματίζονται με συγκεκριμένες καταλήξεις για το συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό.
Example: Η κλίση της δεικτικής αντωνυμίας "ὅδε" στην ονομαστική ενικού: ὅδε (αρσενικό), ἥδε (θηλυκό), τόδε (ουδέτερο).